SIEDLCE. TEN PAŁAC JUŻ UMARŁ

          Droga Lubin – Ścinawa, popularny szlak komunikacyjny. A w pierwszej za rogatkami Lubina wsi, w Siedlcach właśnie na naszych oczach umarł bezcenny zabytek, umarł pałac.

      Był oczkiem w głowie właścicieli, był dolnośląską perłą architektury barokowej, zachwycał, lśnił. Organizowane w nim wystawne bale zbierały śląską szlachtę, która ochoczo przyjeżdżała w to magiczne miejsce, z lubością oddając się beztroskim zabawom, przechadzając się alejami angielskiego, pysznego parku z lipowymi alejami, racząc się specjałami lokalnej kuchni. Kto przyjechał raz – wracał często. Kto był po raz pierwszy, ten kto pierwszy raz zobaczył pałac, ujrzał bajeczną salę balową nie mógł wyjść z podziwu. Hans Heinrich von Wechmar miał się czym poszczycić, a legendarne zabawy karnawałowe tylko przydawały splendoru właścicielowi i temu magicznemu miejscu.

       A potem była wojna, ale pałac przetrwał. Przyjechali nowi właściciele tych ziem. Weszli do pałacu. Zachwytom nie było końca. Szybko zorganizowano pierwsze wiejskie zabawy. Widok zaiste niezwykły. W jednej z najpiękniejszych barokowych sal Dolnego Śląska „śmietanka”: lokalni rolnicy, chłopi z okolicznych wiosek tańczyli. Królował wtedy twist….

          I kradli, fragment po fragmencie. Rozbierali cudny pałac, jak piękną damę z sukni. Już nie był ładny, już był bardzo chory. PGR, ówczesny właściciel w odruchu chyba wstydu w latach 60-tych naprawił co się dało. Metalowe belki, betonowe stropy, ot, taka forma rekompensaty dla pacjenta. Kilka lat później uciekł chyłkiem jak niepyszny, nie udało się! Pałac został, długo stał. Sam. W 1988 roku poddał się, po cichu, runął ostatni fragment dachu.

             Dwadzieścia kilka lat później przyjechała Agencja Nieruchomości Rolnych z konserwatorem zabytków. Ale szybko! A po co? Otóż, na szczycie ostatniej ściany stały cztery rzeźby. Personifikacje czterech pór roku. To pałac miał ostatnie, tym jeszcze mógł się pochwalić. Zabrali je, ukryli w magazynach. Ukradli pałacowe serce.

        Dziś pałacu nie ma. Już nie będzie. Jest jedna ściana, pewnie zaraz runie. Zostały w zarośniętym, zrujnowanych parku tylko lipy. Wśród nich słychać dźwięki muzyki. Echa dawnych karnawałowych balów. Głowę daję, że słyszałem…

Źródła:

Dolny-śląsk.org.pl

Wikipedia

glogow.pl/okolice/podstrony/lubinski/siedlce.htm

http://niederschlesien.info/

Lubin i okolice

Słownik wsi śląskich, t.1. Powiat lubiński.

lueben-damals.de/kreis/zedlitz

Biblioteka Muzeum Ziemi Lubińskiej